Er is een aforisme – Herhaal een leugen vaak genoeg en het wordt de waarheid. Als het gaat om rum die zichzelf promoot als “Navy Strength” met een stevige 57% ABV, kan dit niet waar zijn.
Het simpele feit is dat de Britse Royal Navy zijn rum uitgaf aan 54,5% ABV.
Om te herhalen: de sterkte van de marine is 54,5% ABV. Het is zo simpel.
(Je zou kunnen stellen dat “marinesterkte” niet noodzakelijkerwijs verwijst naar de Britse Royal Navy. Maar eerlijk gezegd – welke andere marine was op afstand beroemd om zijn rum?)
Dus, hoe komt het dat zoveel merken, groot en klein, rum (en gin) van 57% ABV uitbrengen en ze “marinesterkte” noemen?
Het antwoord ligt in een verkeerd begrip van de terminologie van Britse geesten. In het kort, een “bewijs” geest is 57,14% ABV in moderne termen. Een geest met precies die kracht werd een ‘bewijsgeest’ of ‘bewijzen’ genoemd.
Alles wat sterker is dan bewijssterkte (57,14% ABV) werd nagesynchroniseerd overbelast. Alles onder de bewijskracht was onvoldoende bewijs. (Voor de beknoptheid zal ik hier een uitleg van wiskunde met ‘gradenbewijs’ weglaten. Mocht je er toch in willen duiken, lees dan dit verhaal.)
Wat zei de Royal Navy, met dit elementaire begrip van wat bewijs, onderbewijs en overbewijs betekenen, over de sterkte van de rum die het aan zeelieden uitgaf? De bevoorradingshandleiding van de marine uit 1939 [i] (in principe instructies voor het bevoorraden van zijn matrozen) is vrij duidelijk:
… en de afgiftesterkte is 4,5 onder bewijs. Deze laatste sterkte werd vastgesteld op 19 februari 1866.
Een nogal lange brief [ii], geschreven door de Royal Navy in 1965, geeft wat meer context:
“Proof” spirit is 57% spirit en/43% water per volume. Bij gebrek aan bewijs van het tegendeel, wordt aangenomen dat Service rum met ongeveer deze sterkte werd uitgegeven tot 1866 toen de uitgiftesterkte werd vastgesteld op 95,5 Proof (of 4,5 onder Proof).
Kortom, de marine zelf wist niet zeker met welke kracht ze rum uitgaf vóór 1866, maar het was… kunnen bewijskracht zijn geweest. Vanaf 1866 was het echter “4.5 onder-bewijs”. In het rekensysteem ‘graden proof’ komt ‘95.5 Proof’ uit op 54,5% ABV.
Even terzijde, het is de moeite waard om te benadrukken dat de handleiding van de marine zijn rum noemt onder bewijs. Als “bewijskracht” de minimale sterkte is die nodig is om buskruit te laten ontbranden, dan zijn verhalen over het “bewijzen” van de sterkte van marine-rum met buskruit niet goed bestand tegen historisch onderzoek. Ook: labels die zowel “marinesterkte” als “overproof” aangeven, zijn dubbel fout.
Kunnen we empirisch verifiëren dat rum van de Royal Navy werd uitgegeven met 54,5% ABV? Ja! Er zijn twee bekende voorbeelden uit de echte wereld om uit te putten.
De Black Tot Laatste Zending rum is eerlijke Royal Navy-rum, jarenlang bewaard in flessen voordat hij wordt gebotteld door Elixir Spirits. Zijn sterkte: 54,3% ABV. Het verschil van 0,2% is verwaarloosbaar, aangezien het oorspronkelijk meer dan 50 jaar geleden werd uitgegeven.
Het tweede voorbeeld is de originele Pusser’s Rum, uitgebracht in 1979. Nadat Charles Tobias toestemming had gekregen van de Royal Navy, begon hij aan een getrouwe reproductie van het recept van de marine. De oorspronkelijke release van Pusser was 54,5 procent ABV. Het merk is recenter Buskruitbestendig release is ook op 54,5% ABV.
Waarom krijgen zoveel merken de marinesterkte verkeerd? Ik vermoed dat iemand “marinesterkte” verwarde met “bewijs” bij het vrijgeven van een “marinesterkte rum” – bij 57% ABV. [iii] Een fout in het wild heeft een krachtig vermogen om zich voort te planten, en de rest is geschiedenis.
Het is vermeldenswaard dat sommige nieuwe merken de tijd hebben genomen om het goed te doen. Onder hen, Lost Years Navy Strength Rum en Worthy Park’s 109 Bewijs. (De 109 van de laatste verwijst naar de sterkte in het Amerikaanse bewijssysteem, dat gelijk is aan 54,5% ABV; het merk richtte zich specifiek op deze sterkte voor historische nauwkeurigheid.)
Wat betreft rum die wordt verkocht tegen 57% ABV en ze marinesterkte noemt? Een simpele labelwijziging om ze in plaats daarvan ‘bewijskracht’ te noemen, is alles wat nodig is om historische getrouwheid te garanderen.
Ik begrijp dat sommigen daarbuiten misschien zeggen: “Waarom is dit van belang? Het is gewoon een onschuldig stukje marketingpluis.” Mijn antwoord: Geschiedenis en feiten zijn belangrijk.
Ik begrijp heel goed dat de meeste merken geen historicus in dienst hebben om hun marketing te onderzoeken, dus veel verkeerd gelabelde “marinesterkte” rum zijn niet opzettelijk misleidend. Maar door dit wijdverbreide misverstand hier te benadrukken, hoop ik merken te helpen de zaken goed te krijgen. Zoals een ander beroemd gezegde luidt: Een reis van duizend mijl begint met een enkele stap.
[i] Proviandhandboek – BR(93), British National Archives ADM 234/19, 1939
[ii] Historische informatie over de kwestie van rum bij de Royal Navy, British National Archives ADM 114/152, 1965
[iii] Een bron suggereert dat het eerste gebruik van “marinesterkte” voor merkdoeleinden Plymouth Gin was in 1993. (Michael Nolledo, InsideHook.com “What “Navy Strength” Booze Means, and Where to Find It”)
creditSource link
